هفت مرگ مشهور باستانی؛ از سوختن در گودال آتش تا غرق‌شدن در توالت
تاریخ انتشار: ۹ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۲۵۳۰۷
شاهان و ملکه‌های تاریخ باستان معمولاً از تمام تجملات و جلوه‌های قدرت و ثروت عظیم‌شان بهره می‌بردند، اما آن‌ها هم مانند عوام از خطرات مصون نبودند. همۀ حاکمان دوران باستان با آسودگی در سالخوردگی روی تخت‌خوابشان از دنیا نرفتند بلکه شکل مرگ بعضی از آن‌ها حتی از شکل زندگیشان هم مشهورتر شد.
به گزارش فرادید، بسیاری از آن‌ها در نبرد کشته شدند یا به شکل وحشیانه‌ای به قتل رسیدند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اصطلاح انگلیسی «Draconian» به معنای قوانین حقوقی سخت و بی‌رحمانه نشات‌گرفته از دراکو است؛ سیاستمدار آتنی معروف قرن هفتم قبل از میلاد. طبقات حاکم آتن از دراکو خواستند مجموعه‌ای از قوانین را تدوین کند، اما اصلاً تصور نمی‌کردند قوانین کیفری او تا چه حد شدید باشد. دراکو تقریباً برای هر قانون‌شکنی مجازات مرگ تعیین کرده بود. به عبارت روشن‌تر، ممکن بود کسی برای دزیدن کلم هم اعدام شود. با این حال، دراکو همچنان بین عوام محبوبیت داشت.
در حالی که دراکو روی صحنه‌ی یک تئاتر حاضر شده بود، جمعیتِ هیجان‌زده تصمیم گرفتند حمایت‌شان را از او به روش سنتی نشان دهند. چگونه؟ با پرتاب لباس به سمت او! طبق افسانه‌ها، این نشان دادن محبت منجر به مرگ دراکو شد، چون زیر کوهی از لباس دچار خفگی شد! البته این احتمالا فقط یک افسانه است و دلیل مرگ واقعی دراکو برای مورخان روشن نیست.
۲. غرق شدن در توالت – جینگ از جین؛ چین باستاندر تابستان سال ۵۸۱ پیش از میلاد، یک شمن (جادوگر و حکیم قبیله) به دوک جینگ، حاکم جین از سال ۵۹۹ تا ۵۸۱ پیش از میلاد هشداد داد که او آنقدر زنده نمی‌ماند که از برداشت محصول سال آینده بهره‌مند شود. اواخر تابستان آن سال، دوک حین آماده شدن برای خوردن گندم تازه دستور داد آن شمن را اعدام کنند و به او بگویند پیش‌گویی اش درباره‌ی مرگ دوک جینگ اشتباه بوده است.
درست همان لحظه که دوک می‌خواست گندم را بخورد، حس اجابت مزاج به سراغش آمد و به سمت توالت سلطنتی رفت، اما از بخت بد درون گودال آبریز توالت افتاد و غرق شد. یکی از خدمتکاران دوک با شجاعت تمام درون چاه مستراح شیرجه زد تا بدن اربابش را از درون گودال بیرون بکشد، اما در قبال این عمل شجاعانه او را کشتند و همراه جسد اربابش دفن کردند تا بتواند در جهان باقی هم به او خدمت کند.
۳. خفگی در خاکستر – سغدیانه، ایران باستانشاهنشاه سغدیانه (یا سغدیانوس) حاکم امپراتوری هخامنشی از سال ۴۲۳ تا ۴۲۴ پیش از میلاد بود. نابرادری شاهنشاه، اوخوس باور داشت که پادشاهی حق اوست، به همین دلیل سغدیانه را متقاعد کرد تا از سلطنت کناره‌گیری کند. اوخوس به سغدیانه قول داد پس از ترک سلطنت، به او اجازه میدهد با آرامش و آسایش به زندگی‌اش ادامه دهد. سغدیانه پذیرفت و از سلطنت کناره‌گیری کرد.
اوخوس به سرعت سلطنت را به دست گرفت و نابرادری‌اش را به مرگ محکوم کرد. یک اتاقک بلند آجری را پر از خاکستر سرد کردند و سغدیانه را درون آن قرار دادند، طوری که انبوه خاکستر‌ها تا کمر او را پوشانده بود. سغدیانه چندین ساعت عذاب‌آور را به صورت ایستاده درون این برج کوچک گذراند و از لابلای ذرات پودری نفس کشید تا اینکه به تدریج از خفگی جان باخت. این مجازات اعدام ایران باستان روش وحشتناک مردن تلقی میشد و مختص کسانی بود که مرتکب خیانت بزرگی شده بودند.
۴. مرگ در حال خودنمایی کردن – وو از شین، چین باستاندولت نیرومند شین در گذشته‌های دور توسط افراد نیرومندی اداره میشد و در مورد شاه وو که در سال ۳۱۰ پیش از میلاد به سلطنت رسید، این نیرومندی اَشکال زیادی داشت. نفوذ رو به رشد پادشاهی وو و موفقیت‌هایش در نبرد موجب غرور او شده بود. او از تماشای مسابقات وزنه‌برداری همراه دوستان درباری‌اش لذت می‌برد. یک روز، پادشاه وزنه‌بردار مشهوری را به چالش دیگ بلند کردن دعوت کرد. این وزنه‌بردار مشکلی با نگهداشتن دیگ‌های سنگین برنزی در بالای سرش نداشت، اما وقتی پادشاه این شئ بزرگ را بالا برد همه چیز به شکل وحشتناکی رقم خورد. پای پادشاه زیر فشار تاب برداشت و استخوان قلم پا و کاسه‌ی زانوی او شکست.
پادشاه وو هرگز از این حادثه‌ی هولناک بهبود نیافت تا اینکه یک شب در فاصله‌ی کوتاهی پس از آن حادثه، خون از چشمانش سرازیر شد و جانش را از دست داد. صاحبان قدرت باور داشتند این حادثه دلیل مرگ شاه بودو به همین دلیل پس از مرگ پادشاه، رقیب نگون‌بخت او یعنی مِنگ یوو در آن چالش به همراه تمام اعضای خانواده‌اش اعدام شدند.
۵. افتادن به دام یک گودال آتشین – سوسیما، هند باستاندر قرن سوم پیش از میلاد، شبه‌قاره‌ی هند تحت سلطه‌ی امپراتوری قدرتمند موریا بود. یکی از معروف‌ترین حاکمان آن، آشوکای بزرگ بود که از سال ۲۳۲ تا ۲۶۸ پس از میلاد صاحب قدرت بود. آشوکا در مقام قهرمان افسانه‌ایِِ آیین بودایی محترم شمرده میشد، اما او را به واسطه‌ی اعمال خشونت‌آمیزش هم به یاد می‌آوردند. می‌گویند زمانی او به تنهایی سرِ ۵۰۰ نفر از وزیرانش را پس از اینکه با او مشاجره کرده بودند، از تن‌شان جدا کرد. سوسیما پس از به قدرت رسیدن مخفیانه‌ی آشوکا به قصد سرنگون کردن آشوکا به قلمروی او سفر کرد.
آشوکا که از برنامه‌ی رقیب خود مطلع شده بود، برای او تله‌ی حیله‌گرانه و کشنده‌ای ساخت. بیرون از دروازه‌های پاتالیپوترا، مردان وفادار به آشوکا از یک سو یک «فیل مکانیکی» راه‌اندازی کردند و روی این فیل، بدل پادشاه را نشاندند تا سوسیما را به سوی آن جلب کنند و از سوی دیگر، مقابل همان فیل، گودال بزرگی حفر کردند و آن را با آتش‌پاره‌های داغ پر کردند. سوسیما گرفتار این گودال شد و جانش را با یک مرگ تدریجی و دردناک از دست داد.
۶. خودکشی با مار – کلئپاترا، مصر باستانیکی از معروف‌ترین مرگ‌های پادشاهان باستانی، مرگ کلئوپاترای هفتم، ملکه‌ی پادشاهی بطلیموسی مصر از ۳۰ تا ۵۱ پیش از میلاد است. طبق سنت رایج، خودکشی او به این شکل بود که اجازه داد یک افعی کوچک یا یک کبری او و ندیمه‌هایش را نیش بزند. شکسپیر به معروف کردن کلئوپاترا، رابطه‌ی پرشور او با مارک آنتونی رومی و خودکشی دراماتیک او کمک کرد. اما مورخان امروزی می‌گویند روش قطعی مرگ او مشخص نیست.
والنتینیان اول، امپراتور رومی از ۳۶۴ تا ۳۷۵ یک سرباز حرفه‌ای بود که پس از مرگ امپراتور ژویان توسط فرماندهان به مقام امپراتوری رسید. در نوامبر سال ۳۷۵، والنتینیان در استان رومی والریا در مجارستان امروزی در حال مبارزه با یک قوم ژرمنی به نام کوآدی بود. در هفدهم نوامبر، کوآدی‌ها برای ملاقات با امپراتور، هیئتی از نمایندگان را فرستادند.
این هیئت به ظاهر تهدیدی ضمنی برای والنتینیان صادر کرد و به او توصیه کرد ساخت قلعه‌های رومی در سرزمین‌های کوآدی منجر به جنگ شده و دیگر اینکه ایمنی رومی‌ها در برابر حملات کوآدی را نمیتوان تضمین کرد. یک مورخ معاصر امپراتور را در حال فوران خشم شدید و فریاد زدن و پرخاش کردن بر سر نمایندگان توصیف کرده است. از قرار معلوم، لحظاتی بعد حاکم رومی دیگر قادر به تکلم نبوده و دچار خفگی شده است. صورتش از شدت فشار سرخ شده و در نهایت جانش را در اثر سکته از دست میدهد.
منبع: فرارو
کلیدواژه: حاکمان مرگ پیش از میلاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۲۵۳۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
داستان سرماخوردگی در انسان‌ها از چه زمانی آغاز شد؟
غزال زیاری- اکثر مردم حداقل سالی یک‌بار سرما می‌خورند و درنتیجه سرماخوردگی یکی از رایج‌ترین تجربیات انسانی به شمار می‌رود؛ اما حالا این سؤال مطرح است که در تاریخ هوموسپینس (انسان خردمند)، اولین بار انسان‌ها از چه زمانی دچار سرماخوردگی شده‌اند؟
پاسخ دادن به این سؤال کار سختی است؛ چراکه ویروس‌های متعدد و زیادی باعث ایجاد سرماخوردگی می‌شوند و از سوی دیگر، تعداد کمی از این ویروس‌ها در بقایای انسانی باقی می‌مانند؛ اما قدیمی‌ترین شواهد باستان‌شناسی انسان‌ها، حکایت از آن دارد که برخی از اولین انسان‌های هومو سپینس متعلق به حداقل سیصد هزار سال پیش با سرماخوردگی دست‌وپنجه نرم می‌کردند.
"سرماخوردگی" اصطلاحی کلی برای گروهی از عفونت‌های تنفسی است که معمولاً در افرادی با سیستم ایمنی سالم، به‌صورت خفیف بروز می‌کند. راینوویروس‌ها، کرونا ویروس‌ها و ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) اغلب باعث ایجاد سرماخوردگی می‌شوند و قبل از اینکه این پاتوژن‌ها بین انسان‌ها گسترش پیدا کند، احتمالاً انسان آن‌ها را از مهره‌داران دیگر دریافت کرده است.
جوئل ورتهایم، ویروس‌شناس فرگشتی دانشگاه کالیفرنیا دراین‌باره توضیح میدهد: «زندگی در مجاورت حیوانات راه ساده‌ای است که انسان را در معرض مکرر ویروس‌های جدید قرار دهد و همین می‌تواند منجر به تبدیل‌شدن این ویروس به یک ویروس بومی انسانی شود.»
انتقال ویروس‌ها از حیوان به انسان؟معمولاً در صورت انتقال ویروس حیوانی به بدن انسان، این ویروس نمی‌تواند باعث ایجاد عفونت شود؛ چون با بدن میزبان جدیدش سازگار نیست. بااین‌حال، گاهی یک ویروس مجموعه‌ای از ژن‌های مناسب را برای جهش موفق و حتی انتشار در بین انسان‌ها در اختیار دارد؛ مثلاً ویروس‌های کووید-۱۹ و آنفولانزای خوکی به همین شکل پدید آمده‌اند.
دانشمندان فرضیه‌های متعددی درباره زمانی که ویروس‌های سرماخوردگی برای اولین بار شکوفا شدند، مطرح کرده‌اند و جالب اینجاست که شروع آن‌ها در نقاط بسیار متفاوتی از جدول زمانی انسان قرار می‌گیرد. تعدادی از محققان بر این باورند که انتقال ویروس‌ها از حیوانات به انسان، در طلوع تمدن بشری (بین ۵ هزار تا شش هزار سال قبل) صورت گرفته؛ زمانی که انسان‌ها زندگی در محله‌های نزدیک به هم را آغاز کردند؛ بدین ترتیب پاتوژن‌ها راحت‌تر می‌توانستند پخش شوند و در آن زمان، انسان‌ها شروع به پرورش حیواناتی مملو از ویروس نمودند.
البته که همه دانشمندان موافق این فرضیه نیستند.
فرانسوا بالوکس، زیست‌شناس محاسباتی دانشگاه کالج لندن بر این باور است که جمعیت‌های شکارچی-گردآورنده که به کشاورزی نمی‌پرداختند، از طریق شکار در معرض ویروس‌های حیوانی قرار می‌گرفتند. شکارچیان از قبل از انسان‌های خردمند هم وجود داشته‌اند (مثلاً در گونه‌های انسان‌تبار منقرض‌شده‌ای مثل انسان‌های راست‌قامت (Homo erectus) که اولین بار ۲ میلیون سال پیش ظهور کردند). بالوکس معتقد است که ویروس‌های سرماخوردگی مختلف در طول فرگشت انسان در زمان‌های مختلف در رفت‌وآمد بوده‌اند.
او دراین‌باره می‌گوید: «فکر می‌کنم احتمالاً یکی از رویدادهایی که منتهی به افزایش قابل‌توجه جذب عوامل بیماری‌زا در انسان شده، گسترش انسان‌ها به خارج از آفریقاست که طی آن، افراد ویروس‌های سرماخوردگی جدیدی را دریافت کردند.» قدمت اولین انسان‌های خردمند در خارج از آفریقا به حدود دویست و ده هزار سال قبل بازمی‌گردد.
ورتهایم دراین‌باره می‌گوید: «رد پای بیماری ناشی از سرماخوردگی، به‌خوبی باقی نمی‌ماند.» این ویروس‌ها معمولاً علائم عفونت را در بافت‌های نرمی مثل ریه‌ها باقی می‌گذارند که پس از مرگ از بین می‌روند و اثری از آن‌ها در استخوان‌ها و دندان‌های مقاوم باقی نمی‌ماند.
ژنوم‌های ویروسی در بقایای انسان‌های باستانی یافت شده که البته تنها مربوط به ویروس‌های مبتنی بر DNA است و نه ویروس‌های حاوی RNA که این پسرعموی ژنتیکی DNA، در بین ویروس‌های سرماخوردگی بسیار رایج‌تر است.
لوسی فان دورپ، متخصص ژنتیک دانشگاه کالج لندن در این رابطه توضیح میدهد: «RNA سریع‌تر از DNA تجزیه می‌شود، درنتیجه بازیابی آن به‌مراتب سخت‌تر است. به همین خاطر است که تا به امروز، هیچ ویروس RNA از مواد باستانی کشف نشده است.»
بالوکس و فان دورپ با انجام حفاری‌هایی در سیبری، به جست‌وجوی ویروس‌های باستانی در دندان‌های انسان پرداختند. در مقاله منتشره در bioRxiv آن‌ها از دو ژنوم باستانی برای یک ویروس DNA به نام آدنوویروس C انسانی نام بردند که می‌تواند باعث ایجاد علائم سرماخوردگی شود.
طبق تخمین محققان، آخرین جد مشترک این ویروس‌ها تقریباً به هفت‌صد هزار سال قبل برمی‌گردد ( یعنی مدت‌ها قبل از ظهور انسان‌های خردمند یا هومو سپینس‌ها). این احتمال وجود دارد که این ویروس‌ها از بدن شامپانزه‌ها یا گوریل‌ها به انسان‌ها منتقل شده باشند، اما اینکه دقیقاً چه زمانی اتفاق رخ‌داده، در حد حدس و گمان باقی مانده است.
یافت بقایای کروناویروس قرن شانزدهمیباوجود آنکه دانشمندان هنوز ویروس‌های RNA از دوران باستان پیدا نکرده‌اند، اما موفق به یافتن یک ویروس کرونای قرن شانزدهمی در پالپ دندان اسکلت‌های انسان در فرانسه شده‌اند. RNA یافت‌شده با کروناویروس‌های شناخته‌شده امروزی متفاوت است و این حکایت از آن دارد که این پاتوژن‌های تاریخی ممکن است یا از بین رفته باشند یا فراتر از تشخیص، فرگشت یافته باشند.
در هر حال این احتمال وجود دارد که این ویروس کرونا به گردش خود در بدن انسان ادامه داده باشد؛ اما در دوران مدرن، توالی‌یابی نشده است. فان دورپ در این رابطه توضیح میدهد: «بسیاری از ویروس‌های عامل سرماخوردگی، در شرایط امروزی توالی ضعیفی دارند که از جمله آن‌ها می‌توان از ویروس‌های کرونای سرماخوردگی که به‌طور منظم در گردشند، نام برد.»
بالوکس و همکارانش حالا و با در اختیار داشتن بقایایی کمیاب از ویروس‌های باستانی، بر پاتوژن‌های گذشته نزدیک تمرکز کرده‌اند و در حال مطالعه روی بقایای انسانی هستند که در دو قرن گذشته جمع‌آوری و در مراکز پزشکی ذخیره‌شده‌اند.
بالوکس گفت: «احتمالاً در آینده تصویر جمعی مناسبی از ویروس‌هایی که در طول ۲۰۰ سال گذشته با ما بودند، خواهیم داشت. این می‌تواند ردیابی تاریخچه این ویروس‌ها درگذشته‌های دور را برای دانشمندان آسان‌تر کند.»
منبع: livescience
۵۴۳۲۱
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902910
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلاله‌ای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت